Soms voelt het alsof ons hoofd op standje overdrive staat. Te veel schermtijd, te veel nieuws, te veel moeten. En ergens diep vanbinnen – je kent dat gevoel vast – is er die behoefte aan rust. Niet zomaar stilte, maar een soort rust die van binnenuit komt. Die echte balans. Drie paden die daar telkens weer opduiken, zijn die van de chakra’s, het gebed en de mindfulness. Drie heel verschillende werelden, maar allemaal met hetzelfde doel : thuiskomen bij jezelf.

Ik kwam daar voor het eerst op toen ik in Utrecht een yogaweekend volgde. We deden een oefening rond het hartchakra – “Anahata” – en eerlijk, ik dacht eerst : wat een zweverig gedoe. Totdat ik letterlijk voelde hoe mijn adem dieper werd en de spanning in mijn schouders wegebde. Misschien zat er toch iets in. Voor wie wil weten hoe zulke spirituele praktijken ook invloed hebben op het gezinsleven en welzijn, ik vond een interessant artikel op [https://bienaitreparents.fr](https://bienaitreparents.fr). Echt de moeite waard als je wil begrijpen hoe spiritualiteit en dagelijks leven hand in hand kunnen gaan.

De taal van energie : de wereld van de chakra’s

Het idee van chakra’s komt uit de Indiase traditie. Het zijn als het ware energiepunten in het lichaam – zeven in totaal – van je stuit tot aan je kruin. Elk chakra staat voor een ander aspect van wie je bent : je veiligheid, je emoties, je communicatie, je intuïtie… Wanneer één van die punten “vastzit”, voel je dat. Misschien als vermoeidheid, prikkelbaarheid of zelfs fysieke pijn. En het mooie ? Je kunt eraan werken. Ademhalingsoefeningen, yoga, of gewoon even bewust stilstaan bij wat je voelt, helpen om die energie weer te laten stromen.

Persoonlijk merk ik dat het rootchakra – dat van de basis, de gronding – het eerste is dat ik vergeet. Zodra ik te veel in mijn hoofd zit, is het alsof mijn voeten de aarde niet meer raken. Een korte wandeling, blote voeten in het gras, dat helpt meer dan welke theorie ook.

Gebed : stilte met betekenis

Gebed wordt vaak gezien als iets puur religieus, maar eigenlijk is het gewoon een vorm van aandacht. Een moment waarop je stopt met rennen en even spreekt – of luistert – met iets dat groter is dan jezelf. In de kerkbanken, thuis aan tafel, of gewoon onderweg in de trein.

Wat me altijd raakt, is dat mensen van alle religies ongeveer hetzelfde doen : ze zoeken verbinding, ze danken, ze vragen, ze reflecteren. En die routine, dat ritme van even stilstaan, schept rust. Misschien is dat waarom veel gelovigen kalmer door het leven lijken te gaan. Niet omdat ze minder zorgen hebben, maar omdat ze ze anders dragen.

Mindfulness : de kunst van aanwezig zijn

En dan is er mindfulness – de moderne versie van meditatie, zou je kunnen zeggen. Oorspronkelijk uit het boeddhisme, maar intussen in elk westers tijdschrift te vinden. Waar het om draait ? Gewoon hier zijn. Niet in gisteren, niet in straks.

Ik herinner me nog een workshop waarin de leraar zei : “Eet je mandarijn alsof het de eerste mandarijn van je leven is.” Iedereen lachte, tot we het deden. De geur, het sap, het geluid van de schil – ineens proefde ik echt. Dat moment, dat was mindfulness. Geen ingewikkelde rituelen, gewoon volledige aandacht.

Drie paden, één bestemming

Of je nu bidt, mediteert of werkt met chakra’s, uiteindelijk zoeken we allemaal hetzelfde : evenwicht. Een gevoel dat het leven klopt, dat je niet constant vecht tegen de stroom. Misschien werkt het ene beter voor jou dan het andere. Misschien combineer je ze allemaal.

En eerlijk ? Er is geen juiste weg. De ene vindt troost in psalm 23, de andere in het openen van het hartchakra, en weer een ander in vijf minuten ademhaling op een bankje in het park. Wat telt, is dat het werkt voor jou.

Dus, hoe vind jij je balans ? Misschien is het tijd om even te pauzeren, diep adem te halen, en te luisteren – niet naar de wereld, maar naar jezelf.